Abel Abraham is sterkhouder op de 5000 meter

Interview door Imco van der Wal   

Abel in actie op zijn favoriete plek: a.v. Lionitas

Gevlucht uit Eritrea.

Op een zonnige Dag van de Arbeid wandel ik naar de atletiekbaan voor het interview. In de Schrans, toeval of niet, kom ik de hoofdpersoon tegen: Abel Abraham, die voor even zijn bijbaantje bij de Action laat voor wat het is. Samen lopen we op ons gemak door Huizum richting sportpark Nijlân. Aldaar aangekomen nestelen we ons in de kantine en begin ik met het ‘vragenvuur’.

Abel is bekend met de nieuwsbrief en vindt het een eer om te worden geïnterviewd. Gevraagd naar zijn leeftijd, blijkt Abel 18 jaar te zijn maar als je dit interview leest is hij inmiddels 19 geworden. Abel is geboren in Eritrea en het gezin, bestaande uit zijn ouders en een oudere broer en een zus, is vanwege de oorlogsomstandigheden via Ethiopië naar Nederland gevlucht. Het gezin Abraham woonde twee jaar in buurland Ethiopië en is daarna in   2021 tijdens de coronacrisis in Ter Apel terechtgekomen. Opvallend is dat daar slechts 3 weken werd verbleven en toen verrassend een woning in hun huidige woonplaats Menaam kregen toegewezen.

Volgend jaar hoopt Abel een Nederlands paspoort te krijgen waarna, als het daar superveilig is, terug kan gaan naar Eritrea om zijn oma en oude vrienden te bezoeken. Abel: “De overgang van Afrika naar Nederland was heel erg groot, alles is hier anders.”

Momenteel volgt Abel op het Firda College Leeuwarden de ICT-opleiding wat hem over twee jaar een fraai diploma moet opleveren. En passant geef ik hem een pluim voor zijn goede Nederlands. Naast zijn bijbaantje bij de Action (mogelijk wordt het binnenkort de Jumbo) heeft hij alleen gamen als hobby en natuurlijk is zijn grootste liefhebberij Lionitas.

De Eritrese staat zou ‘grootschalige, systematische en zeer ernstige schendingen van de mensenrechten, zoals die maar zelden elders worden waargenomen’ begaan. Zo zet het land ‘regelmatig burgers zonder proces vast en kent het werkkampen’. Om de bevolking onder de duim te houden, heeft de regering bovendien een Stasi-achtig afluistersysteem opgezet. Op het land ontvluchten staan zware gevangenisstraffen of zelfs de dood; grenswachters zouden zonder pardon op vluchtende mensen schieten.

Lionitas. Zo’n 2,5 jaar geleden – Abel was toen 16 jaar – attendeerde een buurman hem op het bestaan van atletiekvereniging Lionitas want het hardlopen leek Abel wel wat, met meer uitdaging die hij niet in het voetbal vond. Met trainer Ruben Muller maakte hij een afspraak en kon hij meteen een drietal proeftrainingen volgen. Dat beviel dusdanig dat dat voor hem een plek in het Team MiLa opleverde. Over de trainer zegt Abel: “Ruben is heel aardig, tegen iedereen vriendelijk en erg behulpzaam. Hij geeft ook goede trainingen want ik heb via looptechniek en loopscholing efficiënt geleerd te lopen, waar ik eerder een sprinterspas had.”

Of Abel het moet hebben van talent of hard werken? Hij zegt met enige aarzeling over niet al te veel talent te beschikken en dus is veel trainingsarbeid vereist. Alhoewel: zonder training liep Abel de 5 kilometer in 19 minuten…

Om beter, lees sneller, te worden heeft Abel veel voor zijn sport over, hij leeft als het ware voor het hardlopen. Abel drinkt geen alcohol, eet gezond en gaat op tijd naar bed. Hij doet niet aan de ramadan maar doet wel aan een vorm van (vegetarisch) vasten als orthodox-christen. Abel bezoekt dan ook trouw de kerkdiensten op zaterdagochtend en zondag. Over zijn geloof bericht hij mij naderhand het volgende: “Wij hangen de Eritrees-Orthodoxe Tewahedo godsdienst aan. Wij gaan naar de Eritrees-Orthodoxe Kerk die samenkomt in de Pelikaankerk in Leeuwarden. Onze kerk behoort tot de Oriëntaals-Orthodoxe traditie. Wij volgen de leer van de vroege kerk, met veel nadruk op vasten, gebed, heilige sacramenten en liturgie.“

Als voorbeeld voor Abel gelden met name de Ethiopische en Eritrese wereldtoppers en uiteraard dan ook Sifan Hassan die op een early Lionitas verleden kan bogen. Als zijn favoriete afstand geldt de 5000 meter waarbij de baan zijn lichte voorkeur heeft. Over zijn prestaties vertelt Abel: “In mei 2024 liep ik mijn persoonlijk record (PR) op de 5 kilometer: 16 minuten en 5 seconden. Ook liep ik de 3 kilometer in 9 minuten en 36 seconden. In april 2024 liep ik de 1500 meter in 4 minuten en 25 seconden.”

Bij de Lionitas clubkampioenschappen zie je hem dan ook op de 5 km schitteren. Abel maakt ook deel uit van de competitieploeg U20 waar hij de 3000 meter voor zijn rekening neemt. Abel: “Als ultiem doel wil ik dit seizoen de clubrecords op de 3000 en de 5000 meter op mijn naam schrijven.”

Wat vindt Abel van de door Lionitas geboden faciliteiten? Even weet hij niet wat dat woord betekent maar na mijn uitleg benadrukt hij dat alles bij Lionitas goed is geregeld en dat er eigenlijk ook niets ontbreekt. Hij meent dat Lionitas een topclub is met een rijke geschiedenis. Met zijn clubgenoten doet Abel veel samen: op zaterdag bijvoorbeeld intervaltraining en soms ook duurloopjes. Ze gaan heel goed met elkaar om en zij helpen hem ook waar nodig.

Over zijn toekomst is hij zeker: een snelle tijd lopen zodat hij door onder andere mee te doen aan het NK de Nederlandse top kan bereiken. Hij droomt ooit van het lopen van een marathon in 2 uur en 10 minuten.

Desgevraagd denkt Abel dat hij daarna misschien wel – als hobby – looptrainer wil worden.

Dit vraaggesprek afrondend kan ik niet anders concluderen dan dat Abel Abraham met zoveel positivisme in de rugzak en met zijn aanstekelijke en immer aanwezige (glim)lach op zijn gezicht in het leven – in al zijn facetten – dat voor hem ligt zal slagen. Ik gun hem van harte een internationale carrière zoals die van Sifan Hassan die in 2008 ook bij Lionitas met hardlopen is begonnen.