Op de laatste dag van 2023 is oud-atleet en Lionitasser in hart en nieren Tjeerd Nijman overleden. Hij heeft, na ruim een kwart eeuw met de ziekte van Parkinson te hebben geworsteld, op 77-jarige leeftijd in verpleeghuis Erasmus de niet te winnen strijd verloren.
Tjeerd Nijman tijdens de prijsuitreiking van de 2e Ploegentijdloop in Dokkum waarbij Tjeerd deel uitmaakte van het winnende Lionitas team
(19 maart 1994)
Tjeerd Nijman was met name op latere leeftijd bij de veteranenklassen een sterkhouder, een geduchte tegenstander voor de noordelijke lange afstand toppers. Zes jaar geleden heb ik Tjeerd Nijman voor de Lionitas Nieuwsbrief geïnterviewd. Daaruit citeer ik het volgende:
Op dertigjarige leeftijd pakte hij met een zwager het hardlopen weer op. Vooralsnog in de Groene Ster. “De eerste keer was ik ‘út ‘e liken’ maar na een paar weken liep ik m’n zwager er uit”, aldus een tevreden terugkijkende Tjeerd. Met Dick Alberts samen trainen op lange duurlopen en uiteindelijk deelname aan marathons. Tjeerd’s eerste marathon was die van Utrecht in 1985. Daarover zegt hij: “Het ging buitengewoon goed want onder de 3 uur (2:54:57) en we waren beiden apetrots op onze prestatie.” Een half jaar eerder hadden Tjeerd en Dick zich bij de trainingsgroep van Chris Semplonius aangesloten.
Tjeerd herinnert zich de behulpzaamheid van Chris en in het bijzonder de door de befaamde Lionitas-trainer opgestelde trainingsschema’s die Tjeerd nauwgezet uitvoerde. Ook waardeert hij het ten zeerste dat Chris ondanks zijn drukke werkzaamheden altijd aanwezig was. “Lionitas was en is een fijne club met veel leuke mensen waar geen haat en nijd bestaat”, zegt Tjeerd nu. Bij de veteranen behoorde Tjeerd tot de noordelijke top.
Tjeerd meldt dat hij al met al wel een keer de aarde is rondgelopen. Vol trots laat hij zijn beste prestaties optekenen: marathon 2.43.00, halve marathon 1.12.00, 10 km 32.00, 5 km 16.00 en in de Leeuwarder Uurloop liep hij eens 17.400 meter.
Het overlijden van Tjeerd Nijman gaf een lichte schok binnen Lionitas want een ieder van zijn generatie kende hem als een uiterst aimabel en sociaal ingestelde atleet. Behalve de vele goede herinneringen behoren ook zijn vele prozaïsche en poëtische uitingen tot zijn nalatenschap. Namens geheel Lionitas wens ik zijn kinderen Remy (als junior had ik hem als trainer onder mijn hoede) en Barbara en verdere familie veel sterkte om dit verlies te dragen.
Imco van der Wal
Leeuwarden